نشانههاى آخرالزمان
این محدوده زمانى نشانههایى دارد که اصطلاحاً «علائم آخرالزمان» خوانده مىشود. علاوه بر اصطلاح رایج «علائم آخرالزمان» در فرهنگ مسلمانان اصطلاح مشابه دیگرى به نام «اشراط الساعه» وجود دارد. این اصطلاح که بیشتر نزد اهل سنت رایج است، به نشانههاى وقوع قیامتصاص دارد؛ ولى روایاتى که ذیل این عنوان ذکر شده نشان مىدهد بسیارى از نشانههاى آن چون نشانههاى آخرالزمان است و مىتوان بسیارى از نشانههاى آخرالزمان را نشانههاى قیامت دانست.
همان گونه که اشاره شد آخرالزمان به دو بخش متفاوت تقسیم مىشود. بر اساس روایات، بخش اول بسیار دشوار خواهد بود. بخشى از مشخصههاى این عصر عبارت است از:
1. گریز از دین
پیامبر گرامى اسلام(ص) ویژگىهاى انسانهاى این دوران را این گونه برشمرده است:
«زمانى بر مردم خواهد آمد که درهمهاى آنها دینشان خواهد بود و همتشان شکمشان و قبلههاشان زنانشان. براى طلا و نقره رکوع و سجود به جاى مىآورند. آنها همواره در حیرت و مستى خواهند بود؛ نه بر مذهب مسلمانىاند و نه بر مسلک نصرانی.
2. دنیا پرستى
رسول خدا فرمود:«زمانى بر امت من مىآید که در آن زمان درونهاى مردم پلید مىشود ولى ظواهرشان به طمع مال دنیا آراسته مىگردد؛ به آنچه در پیشگاه خداوند است دل نمىبندند؛ کارشان ریا و تظاهر است؛ خوف از خدا به دلشان راه نیابد و خداوند آنها را به عذابى فرچار سازد.
آنها چون غریق خداوند را مىخوانند؛ ولى خداوند دعایشان را مستجاب نمىکند.»
3. آزمایشهاى بزرگ
یکى دیگر از ویژگىهاى دوران آخرالزمان امتحاناتى است که انسانها در این دوران پشت سر مىگذارند. با این آزمونها، مردم به دو گروه تقسیم مىشوند: موفقها و ناموفق ها پیامبر اکرم(ص)، وقتى از چهرههاى موفق این دوران یاد مىکند، با شگفتى به على(ع) چنین مىفرماید: «اى على، بدان شگفت آورترین مردم درایمان و بزرگترین آنان در یقین مردمى هستند که درآخرالزمان [با آن] که پیامبر خود را ندیدند و از امام خود محجوبند، به نوشتهطى سیاه بر صفحهاى سپید است، ایمان مىآورند.
امیرمؤمنان على(ع) نیز درباره نجات یافتگان این دوران مىفرماید:«و آن زمانى است که از فتنهها نجات نمىیابد مگر مؤمنانى که بىنام و نشانند. اگر در حضور باشند، شناخته نشوند؛ و اگر غایب گردند، کسى سراغ آنها را نمىگیرد. آنها براى سیرکنندگان در شب ظلماهها چراغهاى هدایت و نشانههاى روشنند. نه مفسده جو هستند و نه فتنهانگیز. نه در پى اشاعه [فحشایند] و نه مردمى سفیه و لغو گو! اینانند که خداوند درهاى رحمتش را به سوىشان باز مىکند و سختىها و مشکلاتى را از آنها برطرف مىسازد.
نویسنده: خدامراد سلیمیان
منبع: ماهنامه پرسمان تیرماه 82
